√
 |
| Παμφάγος ΟÏχιδÎα |
6500 μΕ, ΤÎÏÏα Î Ïίμα, Πόλη-ήπειÏος Μαχάτ, Θόλος του Πόθου.
«Και μου λες ότι τα επίπεδα των τεÏματικών είναι γεμάτα με αυτά τα Ï€Ïάγματα;» είπε η ΧήÏα, κοιτάζοντας την οÏχιδÎα που της είχε φÎÏει η Μαινάδα.
«Τα κοÏίτσια μου φÎÏανε Îνα μάτσο από δαÏτα, λÎνε ότι Îχουν φυτÏώσει μÎσα από το πλαστομÎταλλο και Îχουν πνίξει τα κατώτεÏα επίπεδα. ΜεÏικά από αυτά Îχουν Ïίζες μÎσα στα καλώδια του ΔικτÏου.»
«Τι στο διάολο είναι αυτά;» είπε η ΧήÏα, χαϊδεÏοντας τα Ï€Îταλα του λουλουδιοÏ. Έμοιαζε στην όψη με μεÏικά Ï€Ïοεπαφικά ευÏήματα που είχε δει σε Îνα μουσείο όταν ήταν μικÏή, πλαστικά άνθη που Îφτιαχναν οι τότε άνθÏωποι για να διακοσμήσουν το χώÏο τους. Φυσικά, εκείνα τα πλαστικά φÏλλα και τα τεχνητά άνθη δεν είχαν αληθοφανείς φλÎβες μÎσα στα Ï€Îταλά τους και δεν ήταν τόσο… ζωντανά. Αυτά εδώ ήταν Ï€Ïοφανώς συνθετικά, αλλά Îμοιαζαν να Îχουν μια ζωντάνια που θα Îκανε μια οÏχιδÎα να Ï€Ïασινίσει από το κακό της.
«Είναι Παμφάγες ΟÏχιδÎες. Είχαμε βÏει Îνα λιβάδι ολόκληÏο στην ΒοÏλσαν, τις ακÏιτικÎÏ‚ αποικίες. ΑχόÏταγες και άγÏιες σκÏλες, όλες τους. ΜεÏικά σπόÏια που φÎÏαμε μαζί μας κατά λάθος πάνω στις στολÎÏ‚ μας άνθισαν και άπλωσαν Ïίζες μÎσα στο ίδιο το υλικό του σκάφους και σχεδόν πεθάναμε όλοι.» σχολίασε η ΒοÏγία, κοιτάζοντας το λουλοÏδι σα να ήταν άγÏιο ζώο.
«Και πώς τα ξÎÏεις όλα αυτά;»
«ΥπηÏετοÏσα στο Σώμα ΜελÎτης και ΣυντήÏησης Ειδών, μια φοÏά και Îναν καιÏÏŒ.» κοίταξε αμήχανα τις άλλες και κοκκίνισε λίγο, νιώθοντας ευάλωτη. «Δεν ήμουν πάντα πουτάνα, ξÎÏετε!»
Η ΧήÏα αναστÎναξε και Ï„Ïάβηξε Îνα Ï€Îταλο, αποκόπτοντάς το από το άνθος. Μια μυÏωδιά οξÎων μπαταÏίας γÎμισε τα ÏουθοÏνια τους.
«Το θÎμα είναι ότι τις κάψαμε όλες και αποστειÏώσαμε την πεδιάδα στην οποία φÏÏ„Ïωναν. ΠαÏαήταν επικίνδυνα φυτά και Ï€ÏοκαλοÏσαν σημαντικÎÏ‚ παÏεμβολÎÏ‚ στα εμφυτεÏματά μας. Οι Παμφάγες ΟÏχιδÎες είναι εξαφανισμÎνες και αυτό εδώ.» Îδειξε το φυτό που κÏατοÏσαν οι άλλες σα να ήταν το πιο σιχαμεÏÏŒ Ï€Ïάγμα που είχε αντικÏίσει στη ζωή της, «δε θα ÎÏ€Ïεπε να υπάÏχει.»
«Φυσικά και δεν υπάÏχει.» σχολίασε η ΒοÏγία. «ΦυτÏώνει στο επίπεδο των τεÏματικών και μποÏεί, αν εξαπλωθεί να κάνει ολόκληÏο το συγκÏότημα να καταÏÏεÏσει, αλλά δεν υπάÏχει. Αυτό είναι μια απομίμηση. Συνθετικό. ΜαϊμοÏ.»
Η ΧήÏα Îξυσε το πηγοÏνι της με τα μακÏιά, αφÏόντιστα νÏχια της. Ο Θόλος είχε παÏαδοθεί σε πλήÏη αναÏχία αυτÎÏ‚ τις μÎÏες και οι αÏχÎÏ‚ είχαν αποσÏÏει τις δυνάμεις τους. Οι δυνάμεις καταστολής είχαν ανοίξει μεÏικά κεφάλια και Ï€Ï…Ï Î¼Îσα σε πλήθη διαδηλωτών, αλλά στο Ï„Îλος, οι πτωχÎÏ‚, κολασμÎνες μάζες του Θόλου, ξÎÏοντας ότι οι δυνάμεις καταστολής δε θα είχαν καμία απολÏτως υποστήÏιξη από την πλανητική διοίκηση μετά την κατάÏÏευση του ΔικτÏου, Ï€ÎÏασαν στην αντεπίθεση.
Οι δυνάμεις καταστολής είχαν αποσυÏθεί και ο απÏόσωπος όχλος παÏαδόθηκε σε ÏŒÏγια λεηλασίας και βανδαλισμοÏ, όπως επίσης και σε απλά ÏŒÏγια για μεÏικÎÏ‚ ημÎÏες, Ï€Ïιν διαπιστώσουν ότι η παÏοχή νεÏÎ¿Ï ÎºÎ±Î¹ Ï„Ïοφής είχε διακοπεί. ΤώÏα, ο Θόλος ανήκε σε συμμοÏίες που αναλώνονταν σε μικÏοÏÏ‚ πολÎμους, σε μαυÏαγοÏίτες και, φυσικά, σε απελπισμÎνους κατοίκους που Ï€ÏοσπαθοÏσαν να Ï€ÏοστατÎψουν ÏŒ,τι είχαν μοχθήσει για να χτίσουν.
Το συγκÏότημά τους είχε παÏαμείνει αλώβητο, αφενός χάÏη στην αÏχική μπλόφα των Ευμενίδων και αφετÎÏου χάÏη στα Ï„ÏομεÏά αντίποινα στους λήσταÏχους που Ï€Ïοσπάθησαν να εισβάλλουν και να απαγάγουν τις κοπÎλες που Ï€Ïοστάτευαν. Τους είχαν κÏεμάσει Îξω από τα τείχη, κÏατώντας τους ζωντανοÏÏ‚ για μια βδομάδα, κÏεμασμÎνους από τα Ï„ÏυφεÏά τους Ï€Ïιν πεθάνουν.
Î Î¿Î»Ï ÏƒÏντομα όμως οÏτε αυτό θα τις Ï€Ïοστάτευε και η ΧήÏα το ήξεÏε Ï€Î¿Î»Ï ÎºÎ±Î»Î¬. Υπολόγιζε στις μυστικÎÏ‚ εξόδους του συγκÏοτήματος που θα τις οδηγοÏσαν στα ÏŒÏια του Θόλου και αν ήταν τυχεÏÎÏ‚, Îξω από αυτόν, αλλά το καινοÏÏιο Ï€Ïόβλημα την ανάγκαζε να αναθεωÏήσει.
«ΜποÏοÏμε να τα κάψουμε;»
«Δε νομίζω να παίÏνουν φωτιά. Είναι συνθετικά και ακόμη και αν πάÏουν όλα, θα κινδυνεÏσουμε από τον καπνό τους πεÏισσότεÏο από ÏŒ,τι αν Ï€ÏοσπαθοÏσαμε απλά να τα διασχίσουμε.» είπε η Μαινάδα, ξÏνοντας την ουλή στο στήθος της. «Θα μποÏοÏσαμε να τα μαÏάνουμε ή να τα εμποδίσουμε να αναπτυχθοÏν, ΒοÏγία;»
Η ΒοÏγία σοÏφÏωσε τα χείλη της, σημάδι ότι σκεφτόταν πιθανοÏÏ‚ Ï„Ïόπους λÏσης στο Ï€Ïόβλημα. Η ΧήÏα ÎβÏισκε την ÎκφÏαση της τεÏάστιας γυναίκας αστεία. Ήταν η αθώα και παιδιάστικη σχεδόν γκÏιμάτσα της που Îκανε ακόμη και αυτή να αμφισβητεί ότι η ΒοÏγία ήταν κάποτε ιεÏόδουλη σαν τις άλλες.
«Όχι. Δεν Îχουμε χημικά, δεν Îχουμε φλογοβόλα και δεν Îχουμε στολÎÏ‚ Ï„Î¿Î¾Î¹ÎºÎ¿Ï Ï€ÎµÏιβάλλοντος. Έχουμε όμως κάτι άλλο.»
«Και τι είναι αυτό, ακÏιβώς;»
«Έχουμε τη ΖÎντα. Είναι συνδεδεμÎνη στα τεÏματικά με αυτό το… Ï€Ïάγμα που της Îβαλε ο Τόνυ και αμÎσως μετά, να σου ξεπηδάνε αυτÎÏ‚ οι καταÏαμÎνες οÏχιδÎες. Î ÏŽÏ‚ αλλιώς θα μποÏοÏσε Îνα εξαφανισμÎνο είδος Ï†Ï…Ï„Î¿Ï Î½Î± εμφανιστεί στην ΤÎÏÏα Î Ïίμα, σε αυτό το μÎÏος, αυτή τη στιγμή, δυο βδομάδες μετά αυτό που Îπαθε;»
«Θες να πεις ότι τα Îφτιαξε η ΖÎντα; Î ÏŽÏ‚ μποÏεί να ήξεÏε τι είναι; Î ÏŽÏ‚ μποÏεί να είχε ακουστά για αυτό το είδος;»
Η ΒοÏγία γÏÏισε την πλάτη στις άλλες χωÏίς κουβÎντα και ανÎβηκε τα σκαλιά στο δωμάτιο της ΖÎντα. Η πόÏτα αποκάλυψε Îνα χώÏο γεμάτο με καλώδια, όλα τους ενωμÎνα στο τεÏματικό, που πλÎον ήταν μια μάζα από μÎταλλο με μια μικÏή οθόνη, που το κοÏίτσι κοιτοÏσε εκστατικά, παÏαληÏώντας. Κλώτσησε μεÏικά καλώδια στην άκÏη και πήÏε Îνα βιβλίο, φαινομενικά τυχαία από το Ïάφι, δείχνοντας το εξώφυλλο στις υπόλοιπες.
Ήταν Îνα μικÏÏŒ βιβλίο Ï€Ïοεπαφικών ιστοÏιών επιστημονικής φαντασίας, Ï€ÏοσαÏμοσμÎνο στην Κοινή ΑνθÏώπινη. Στο εξώφυλλο, μια όμοÏφη γυναίκα με μια ογκώδη στολή αστÏοναÏτη και κενό βλÎμμα κÏατοÏσε μια Παμφάγο ΟÏχιδÎα στα χÎÏια της.
«Από εδώ. ΜποÏείς να πεις ÏŒ,τι θες για αυτά τα καταÏαμÎνα φυτά, αλλά είναι πανÎμοÏφα. Î Ïοφανώς και κάποιος ηλίθιος θα τα αντÎγÏαφε από τα αÏχεία εξαφανισμÎνων ειδών. ΠληÏώνουν Ï€Î¿Î»Ï ÎºÎ±Î»Î¬ για Ï€Ïωτότυπα σχÎδια.»
Η ΧήÏα ξεÏοκατάπιε ανήσυχη. Αυτό άλλαζε τα πάντα. Αν η ΖÎντα αναπαÏήγαγε κάτι που αγαποÏσε σε Ï„Îτοιο καταστÏοφικό βαθμό, πόσο θα της ÎπαιÏνε μÎχÏι να ξεθάψει κάποιον εφιάλτη και να τον εξαπολÏσει στο Θόλο, ή ακόμη χειÏότεÏα, μÎσα στο συγκÏότημα; Κοίταξε τη βιβλιοθήκη της και είδε τα πεÏίπλοκα σχÎδια των πλασμάτων που διακοσμοÏσαν τις Ïάχες των βιβλίων. Ένα από αυτά, όλο δόντια και μάτια την κοίταξε και της φάνηκε πως της Îκλεινε το μάτι.
«ΦεÏγουμε από εδώ. ΜαζÎψτε τα κοÏίτσια. Θα ακολουθήσουμε τις σήÏαγγες διαφυγής και θα βÏοÏμε μια λÏση στη διαδÏομή.»
«Μα οι σήÏαγγες δεν είναι ασφαλείς. ΜποÏεί να παγιδευτοÏμε! Δεν ξÎÏουμε καν τι υπάÏχει εκεί κάτω!» διαμαÏÏ„Ï…Ïήθηκε η Μαινάδα.
«Δεν ξÎÏετε τι υπάÏχει εκεί κάτω, αλλά εδώ πάνω είμαι εγώ. Και εγώ σας λÎω πως ήÏθε η ÏŽÏα να φÏγουμε. Î Ïιν κάτι Ï€Î¿Î»Ï Ï‡ÎµÎ¹ÏότεÏο από εμÎνα ξεπηδήσει από το μυαλουδάκι της!»
6500 μΕ, ΜαÏÏη Ζώνη ΠανανθÏώπινης ΑυτοκÏατοÏίας.
Ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Î¿ Πάνσοφος ÎβÏαζε με οÏγή, το αυγοÏστειο μÎτωπό του ζαÏωμÎνο, σχηματίζοντας Ïυτίδες στο μÎγεθος πόλεων επάνω στην επιφάνειά του.
Για δÏο εβδομάδες, ο ΣυντηÏητής και ανώτατος συμβουλάτοÏας της ΑυτοκÏατοÏίας είχε παÏαδοθεί ψυχή τε και σώματι στη μάχη ενάντια στη σταδιακή κατάÏÏευση του ΔικτÏου. Κάθε βλάβη αντιμετωπίζονταν με μία λÏση, αλλά η κατάÏÏευση ÎβÏισκε παÏόλα αυτά Îναν Ï„Ïόπο να παÏακάμψει κάθε μÎÏ„Ïο, κάθε μÎσο και πονηÏία του Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ να εξαπλωθεί.
Î Ïιν εικοσιτÎσσεÏις ÏŽÏες, η επικοινωνία με τον ΑλντεμπαÏάν διακόπηκε επ’αόÏιστον. Η τελευταία συνομιλία του με τον Σίβα, στο ακÏιτικό σÏστημα Î‘Î³Î¬Ï Îλαβε χώÏα Ï€Ïιν Îξι ÏŽÏες και διακόπηκε στη μÎση. Το δίκτυο νοομεταδοτικών δοÏυφόÏων του είχε μολυνθεί από τον ίδιο το σκοπό της κατάÏÏευσης και Ï„ÏŽÏα βασιζόταν σε σÏντομα μηνÏματα μÎσω τηλεπαθητικών συχνοτήτων για να επικοινωνήσει με τους αδελφοÏÏ‚ του.
Η ΑυτοκÏατοÏία ήταν πλÎον τυφλή και μουγκή. Η καÏδιά, ο εγκÎφαλος και το Ï„ÏομεÏÏŒ της χÎÏι είχαν αποκοπεί και ήταν απόλυτα ανήμποÏοι να τη συντηÏήσουν.
Ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Îνιωσε Îνα κÏμα οÏγής που δεν είχε νιώσει από τη στιγμή που φυλάκισαν τον εγκÎφαλό του μÎσα στο κÏκλωμα επεξεÏγαστών του, μεÏικÎÏ‚ ημÎÏες μετά τη γÎννησή του. Μια οÏγή που τον γÎμισε και τον Ï„Ïφλωσε, που Îκανε το πλήÏωμα συντήÏησής του να Ï„ÏÎξει Ï„ÏομοκÏατημÎνο, αναζητώντας ασφάλεια μÎσα στον τιτάνα που τους φιλοξενοÏσε.
Οι δικλείδες ασφαλείας του είχαν παÏακαμφθεί η μία πίσω από την άλλη. Οι αÏγής μετάδοσης δοÏυφόÏοι του, μοντÎλα βασισμÎνα σε Ï€Ïοεπαφική τεχνολογία με απειÏοελάχιστη Ï€Ïόσβαση στο Δίκτυο, είχαν Ï€Ïοσβληθεί και διακόψει επικοινωνία. Τα πλοηγικά συστήματα των αγγελιαφόÏων σκαφών, βασισμÎνα σε τεχνολογία αναπήδησης κοσμικών μεμβÏανών για τη μεταφοÏά μηνυμάτων εντός της ΑυτοκÏατοÏίας σε πεÏίπτωση οÏιστικής επικοινωνιακής κατάÏÏευσης, είχαν επίσης Ï€Ïοσβληθεί. Όταν Îχασε την επικοινωνία με το Τόξο Της Ανατολής, το φÏοÏÏιο που αποτελοÏσε τη βάση οÏγάνωσης κάθε στÏατιωτικής επιχείÏησης και που φιλοξενοÏσε την Ï€Ïοσωπική του φÏουÏά, τότε ήξεÏε πως είχε χάσει.
Ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï ÎºÎ±Ï„Î±Î»Î¬Î³Î¹Î±ÏƒÎµ την οÏγή του, που συνήγαγε ότι οφείλονταν στην Ï„ÏομεÏή αίσθηση της αδυναμίας του και στην ανάγκη του να κατηγοÏήσει τον εαυτό του. ΑφουγκÏάστηκε τη σιωπή μÎσα στον πυÏήνα του και ο πανικός του σταδιακά εξαφανίστηκε. Απολάμβανε αυτή την ηÏεμία, αυτή τη σιγή, με Îναν Ï„Ïόπο που κατώτεÏες ευφυÎες, επιβαÏυμÎνες από το ίδιο τους το οÏγανικό, καπÏιτσιόζικο σώμα, δε μποÏοÏσαν να εκτιμήσουν.
ΥπήÏχε ηÏεμία στη σιωπή, αλλά υπήÏχε και η γνώση πως όσα διαχειÏίζονταν για χιλιετίες Ï„ÏŽÏα είχαν καταÏÏεÏσει. Αναλογίστηκε την απώλεια του σκάφους που ÎφεÏε τις ΣισÏφιες επιστολÎÏ‚, τη βίβλο που θα Îδινε στον Σίβα και στον ίδιο το μÎσο να ξεσκεπάσουν το όπλο μαζικής καταστÏοφής του συστήματος ΑγάÏ. ΤώÏα, χαμογελώντας φανταζόταν τους βÏαχμάνους και μηχανικοÏÏ‚ του στόλου που βÏίσκονταν στο εσωτεÏικό του, να χτυποÏν με ξασπÏισμÎνα κόκκαλα τις μηχανÎÏ‚ εκείνες, διατάζοντάς τες να δουλÎψουν.
Με τη γαλήνη του αυτόχειÏα, ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Î¬Î½Î¿Î¹Î¾Îµ τη δίοδο επικοινωνίας με το Δίκτυο, την οποία είχε διακόψει από την ÎναÏξη της δυσλειτουÏγίας του. Έμοιαζε σαν Îνα καλειδοσκόπιο απίστευτης πολυπλοκότητας, που δε θα ήταν δυνατό να αναπαÏαχθεί ακόμη και από τους ισχυÏότεÏους επεξεÏγαστÎÏ‚ του. Ήταν Îνα fractal που διαÏκώς εξαπλώνονταν, δημιουÏγώντας Ï„ÏομεÏÎÏ‚ εκÏήξεις, αυξάνοντας διαÏκώς τις εκφάνσεις του. Εξαπλωνόταν με γεωμετÏική Ï€Ïόοδο μÎσα στην τεÏάστια υπολογιστική δÏναμη του ΔικτÏου της ΑυτοκÏατοÏίας και ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Î¸Î± είχε αφεθεί να αποÏÏοφηθεί στην τεχνολογική του δόξα, αν δεν είχε κάνει μια πιο εκτενή ανάλυση.
Το καλειδοσκόπιο απλοποιοÏνταν.
Κάθε δευτεÏόλεπτο, το καλειδοσκόπιο παÏήγαγε μια συστάδα από εκφάνσεις. Κάθε μία Îκφανση είχε διάÏκεια ζωής πεÏίπου στα δÎκα κλάσματα του δευτεÏολÎπτου, Ï€Ïιν αποÏÏοφηθεί από τις άλλες, και αυτÎÏ‚, μÎχÏι τη λήξη του δευτεÏολÎπτου, είχαν Ï€ÏοσαÏτηθεί στο σÏνολο. Κάθε Îνα λεπτό (στη διάÏκεια του οποίου διεξάγονταν πόλεμοι και διαμάχες που διαÏκοÏσαν αιώνες), ολόκληÏες εκτάσεις αυτών των εκφάνσεων ενώνονταν σε μία μεγαλÏτεÏη μάζα, απλοποιημÎνη και τελειότεÏη από τα μÎÏη της. ΜικÏότεÏες εκφάνσεις, υποÏουτίνες Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï„Î¿Ï… συμβάντος σχηματίζονταν μÎσα του, αναλαμβάνοντας τη διαχείÏιση του όλου.
Ήταν Îνα ζωντανό, Ï…Ï€ÎÏ-επιταχυμÎνο μοντÎλο του ΣÏμπαντος. Ένας εισβολÎας με τον αÏχικό σκοπό της επιβίωσης και της επÎκτασης, αλλά με την τάση να εξελίσσεται. ΧÏειαζόταν αÏκετή επεξεÏγαστική Î¹ÏƒÏ‡Ï Î³Î¹Î± να δημιουÏγήσει ζωή, ΑΙ που θα αναλάμβαναν τη διαχείÏιση του και τη βÏήκε, όταν κατÎλαβε το Δίκτυο.
Για αυτό δε μποÏοÏσε να το σταματήσει. Το αντιμετώπιζε σαν εχθÏικό ΑΙ, σαν Îναν Ï€ÏογÏαμματιστικό ιό ή σαν κάποιου είδους σαμποτάζ, όταν στα αλήθεια ήταν Îνας ζωντανός οÏγανισμός, φτιαγμÎνος ώστε να ζει μÎσα στο πεÏιβάλλον των ΣισÏφιων ΔικτÏων. Ο οÏγανισμός αυτός θα τα καταλάμβανε και θα παÏÎκαμπτε τα λογισμικά λειτουÏγίας τους, δημιουÏγώντας Îνα νÎο Δίκτυο, Îνα νÎο σκοπό.
Ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Ïίγησε. Ποιος μποÏεί να ήταν ο σκοπός των Ï€ÏοδομÎνων αÏχόντων του ΣÏμπαντος; Τι άλλο στόχο μποÏεί να είχαν, Ï€ÎÏα από την εκδίκηση; Οι ÎÎιÏι, η ΑνθÏωπότητα και εκατοντάδες, ίσως εκατομμÏÏια λαοί, τους είχαν εξαπατήσει και ξεγελάσει για δεκάδες χιλιετίες χωÏίς αντίποινα. Οι ΣισÏφιοι είχαν επιτÏÎψει στους εαυτοÏÏ‚ τους να ανεχτοÏν τον πεÏίγελο Ï€Ïωτόγονων (σε σχÎση με αυτοÏÏ‚, φυσικά) λαών και να αποχωÏοÏν πάντα χωÏίς να τους τιμωÏήσουν. Η συμπεÏιφοÏά αυτή δεν είχε λογική βάση, καθώς Îτσι απλά καταδίκαζαν την Ï€Ïοσπάθειά τους. Γίνονταν οι γονείς που αÏνοÏνταν να τιμωÏήσουν τα παιδιά τους Ï€Ïος παÏαδειγματισμό, όσο και αν επαναλάμβαναν τα λάθη τους. Αντί αυτοÏ, εγκατÎλειπαν τα παιδιά τους με τα Ï„ÏομεÏά τους μυστικά, με τεχνολογία που δεν ήταν ικανά να διαχειÏιστοÏν υπεÏθυνα, οδηγώντας τα σε ακόμη μεγαλÏτεÏα λάθη.
Όμως Ï„ÏŽÏα η φÏση και η μÎθοδος που θα απÎδιδαν την τιμωÏία τους είχε φανεÏωθεί. Είχαν κÏÏψει οχιÎÏ‚ μÎσα στα δώÏα τους, που πεÏίμεναν τη στιγμή να ξεπηδήσουν για να ποτίσουν τα αχάÏιστα παιδιά με δηλητήÏιο. Θα στεÏοÏσαν τη χÏήση των θαυμάτων τους και μποÏεί και να τα ÎπαιÏναν πίσω, μία και καλή, αφήνοντας τα ανεÏθυνα Ï„Îκνα τους μόνα και αβοήθητα, να υποστοÏν τις ευθÏνες των Ï€Ïάξεών τους.
Ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Î±Ï€Î¿ÏƒÏ…Î½Î´Îθηκε από το Δίκτυο. Ένιωθε Ï„ÏομαγμÎνος, αλλά Îνα σχÎδιο είχε αÏχίσει να σχηματίζεται στο μυαλό του. Το Δίκτυο της ΠανανθÏώπινης ΑυτοκÏατοÏίας είχε εκτεθεί σε αυτό τον οÏγανισμό, αλλά αυτό απλά αποδείκνυε τη μεταδοτικότητα και Î¹ÏƒÏ‡Ï Ï„Î¿Ï… μÎσα από ΣισÏφια τεχνουÏγήματα. Αυτό σήμαινε πως και οι εχθÏοί τους ήταν εξίσου ευάλωτοι σε αυτό. Θα ÎστÏεφε την οχιά Ï€Ïος τους εχθÏοÏÏ‚ του τότε. ΧÏειαζόταν όμως το κατάλληλο καλάθι για να την κÏÏψει.
ΕÎΑΡΞΗ ÎΟΟΣΥÎΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΣΙΒΑ.
ΑδελφÎ! Ακόμη και οι κÏÏες και αδίστακτες σκÎψεις σου ακοÏγονται χαÏμόσυνες στα αυτιά μου! Τι συμβαίνει;
ΓÎΩΡΙΖΩ ΤΗΠΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΗΠΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΔΕΠΕΧΩ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΛΥΣΗ.
Αυτό δεν είναι καλό νÎο, αδελφÎ. Ο Î’Ïάχμα είναι ανήμποÏος, αποκλεισμÎνος στον ΑλντεμπαÏάν, καταπλακωμÎνος από το χάος που εκτυλίσσεται στην ΑυτοκÏατοÏία και η μόνη δÏναμη που Îχω στο Î‘Î³Î¬Ï Î±Ï…Ï„Î® τη στιγμή αποτελείται από εννÎα Ηλιοφάγους και τον Έκτο Στόλο. Οι ιθαγενείς μας Îχουν πιÎσει, Ï„ÏŽÏα που υποψιάζονται ότι δε μποÏοÏμε να ζητήσουμε ενισχÏσεις, οι τεχνικοί μου Ï€ÏοχωÏάνε στα τυφλά με το ΣισÏφιο όπλο και οι ÎÎιÏι Îχουν αποθÏασυνθεί! ΧÏειαζόμαστε λÏσεις πεÏισσότεÏο από ποτÎ, Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ τις χÏειαζόμαστε Ï„ÏŽÏα!
ΕΧΩ ΑÎΑΛΥΣΕΙ ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΕÎΑΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΙΘΑÎΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΠΤΡΕΧΟΠΔΥÎΑΜΙΚΟ ΣΟΥ ΕÎΑÎΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ÎΕΪΡΙ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΤΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΠΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ. ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ ΤΩΠΑÎΑΛΥΣΕΩΠΚΑΤΑΛΗΓΟΥΠΣΕ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΠΔΥÎΑΜΕΩΠΜΑΣ.
Είσαι Îνα ολόφωτο άστÏο στο ÎÏεβος των ημεÏών μας, ΒισνοÏ.
Ο ΣΑΡΚΑΣΜΟΣ ΣΟΥ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ, ΣΙΒΑ. ΜΗΠΞΕΧÎΑΣ ΟΜΩΣ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΜΟΥ ΔΕΠΕΙÎΑΙ ΜΟÎΟ Η ΑÎΑΛΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΗ ΛΥΣΕΩÎ. ΔΕ ΘΑ ÎΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ÎΑ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥÎΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ.ΘΕΛΩ ÎΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΕÎΑ ΣΜΗÎΟΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΠΕΠΙΤΕΥΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ.
Θες να θυσιάσω είκοσι μαχητικά σκάφη που θα χÏειαστώ στην επεÏχόμενη ήττα μας; Για ποιο λόγο;
ΘΕΛΩ ÎΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΥΟΜΕÎΗ ΖΩÎΗ. ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ÎΑ ΕΙÎΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΑÎΔΡΩΜΕÎΑ, ΩΣΤΕ ÎΑ ΜΗΠΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ ΥΠΟΨΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ÎΕΪΡΙ ΚΑΙ ÎΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ÎΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΜΟΛΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΤΟΥÎ. ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΑΥΤΑ ΑÎΟΙΞΟΥΠΔΙΑΥΛΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙÎΩÎΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΛΟ ΤΩΠÎΕΪΡΙ, ΤΟΤΕ ΔΙΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙÎΩÎΙΩΠÎΑ ΕΚΘΕΣΟΥΠΤΑ ΚΕÎΤΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ.
Μα αυτό θα μολÏνει τα σκάφη μας και θα τα καταστήσει άχÏηστα! Θα χάσουμε και τη δυνατότητα ανάκλησης, σε πεÏίπτωση που οι ÎÎιÏι αποφασίσουν να αναλÏσουν τις ΑΙ τους για να βÏουν το σχÎδιο μαχητικών σχηματισμών!
ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΘΕΣΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΕΡΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΠΠΑΡΑΓΟÎΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΑΣ. ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΤΕΧÎΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙÎΩÎΙΑΣ ΒΑΣΙΖΟÎΤΑΙ ΣΕ ΣΙΣΥΦΙΑ ΤΕΧÎΟΥΡΓΗΜΑΤΑ. ΜΟΛΙΣ Ο ΠΑΡΑΓΟÎΤΑΣ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΕ ΑΥΤΑ, ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΛΟ ΤΟΥΣ ΤΑΧΥΤΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΥÎΑΜΙΚΟΥ ΤΟΥΣ. ΜΕ ΛΙΓΗ ΤΥΧΗ, ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΤΥΟ ΕΠΙΚΟΙÎΩÎΙΩÎ, ΜΟΛΥÎΟÎΤΑΣ ΤΑ ΤΕΧÎΟΡΓΑÎΙΚΑ ΤΡΙΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΠΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΣΤΙΖΕΙ.
Τι σε κάνει να πιστεÏεις ότι αυτό θα δουλÎψει; Τι σε κάνει να νομίζεις πως δε θα βÏουν μία λÏση; Από τις αναφοÏÎÏ‚ που Îχω λάβει, οι ÎÎιÏι Îχουν ήδη πάÏει μÎÏ„Ïα για να αντιμετωπίσουν μια μαζική Δικτυακή δυσλειτουÏγία, Î±Ï†Î¿Ï ÎºÎ±Ï„Î¬Î»Î±Î²Î±Î½ τα χάλια μας. ΜποÏεί να θυσιάσω Îνα σμήνος για να παÏαδώσω μία ασθÎνεια στην οποία Îχουν ήδη εμβολιαστεί!
Ο ΠΑΡΑΓΟÎΤΑΣ ΔΕΠΕΙÎΑΙ ΑΣΘΕÎΕΙΑ, ΣΙΒΑ. ΕΙÎΑΙ ΕÎΑ ΟÎ, ΜΙΑ ΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΟΙ ΣΙΣΥΦΙΟΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΠΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΕΧÎΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ÎΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΠΤΑ ΑΠΛΗΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΑΠΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΞΕΓΕΛΑΣΑÎ. ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΑΜΥÎΕΣ ΑΠΕΤΥΧΑÎ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΟΥΠΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ. ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΟΤΑΠΘΑ ΠΑΡΑΕΙÎΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕÎΟΙ ΓΙΑ ÎΑ ΑÎΤΙΔΡΑΣΟΥÎ.
Και αν μας πεÏιμÎνουν; Αν η ενÎδÏα σου αποτÏχει, αδελφÎ; Τι θα κάνουμε τότε;
ΤΟΤΕ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΘΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΣΙΒΑ ΤΟΠΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ, ΠΟΥ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑÎΑΤΙÎΑΞΕ ΗΛΙΟΥΣ ΓΙΑ ÎΑ ΑΦΑÎΙΣΕΙ ΤΟΠΕΧΘΡΟ. ΤΟΠΣΙΒΑ ΠΟΥ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΡΑΓΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑÎ, ΠΟΥ Η ΑÎΑΣΑ ΤΟΥ ΠΥΡΠΟΛΕΙ ΤΟ ΚΕÎΟ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΑÎΙΖΟΥΠΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟÎΟ.
Είναι η μόνη μας ελπίδα είπες; Αυτό το σχÎδιο αυτοκτονίας που μόλις Ï€Ïότεινες; Είσαι απόλυτα σίγουÏος ότι δε μποÏείς να σκεφτείς κάτι καλÏτεÏο;
ΜΗ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ, ΣΙΒΑ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΠΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ. ΛΗΞΗ ÎΟΟΣΥÎΔΕΣΜΟΥ.
ÎœÎσα στο σκοτάδι, ξανά Ï€ÏοστατευμÎνος από το μανδÏα της επικοινωνιακής σιωπής, ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï Îνιωσε την πικÏία του να τον πλημμυÏίζει και πάλι. Το σχÎδιό του ήταν Îνα σχÎδιο που θα επινοοÏσε Îνας απελπισμÎνος οÏγανικός εγκÎφαλος και μποÏεί να σήμαινε τη θυσία του Σίβα. Αλλά ο Σίβα μποÏοÏσε νε μετενσαÏκωθεί σε Îνα νÎο σώμα, με το άτμαν του αποθηκευμÎνο στις καÏμικÎÏ‚ δεξαμενÎÏ‚ του ΙεÏατείου, όπως κάθε φοÏά που είχε πεθάνει στη μάχη.
ΥπήÏχε όμως κάτι τελεσίδικο, κάτι που τον Îκανε να ανησυχεί. Για Ï€Ïώτη φοÏά, Îνιωθε ότι τα σχÎδιά του μποÏεί να αποτÏγχαναν, ότι πλÎον πολεμοÏσε μόνος του ενάντια στην καταστÏοφή. Για Ï€Ïώτη φοÏά στις χιλιετίες λειτουÏγίας του, ο Î’Î¹ÏƒÎ½Î¿Ï ÏƒÎºÎφτηκε ότι ίσως η ευφυÎα του να μην ήταν αÏκετή. Ότι, ίσως, για Ï€Ïώτη φοÏά, να ÎÏ€Ïεπε να αφήσει τα πάντα στην Ï„Ïχη.
6500 μΕ, ΧÏυσός πλανήτης, Ï€ÏωτεÏουσα της ΠανανθÏώπινης ΑυτοκÏατοÏίας, ΑλντεμπαÏάν.
«ΤÏισμÎγιστε Î’Ïάχμα! Ο ταπεινότατός σας υπηÏÎτης Ï€Îφτει στα πόδια σας, ζητώντας συγχώÏεση για τα Ï„ÏομεÏά νÎα που σας φÎÏνει!»
«Σήκω ÏŒÏθιος, δεν Îχω χÏόνο για τυπικότητες.»
«Η διπλωματική αντιπÏοσωπεία των ÎÎιÏι λείπει, άÏχοντά μου! Έχουν εξαφανιστεί!»
«Δε μποÏεί να Îφυγαν! Φυλάσσονταν από μÎλη της Ï€Ïοσωπικής μου φÏουÏάς! Î Î¿Ï Î¼Ï€Î¿Ïεί να πήγαν;»
«Δε γνωÏίζω, άÏχοντά μου! Τα φίδια σÏÏθηκαν μÎσα στα σκοτεινά μÎÏη και δε μποÏοÏμε να τα φτάσουμε! Δε μποÏοÏμε να τα βÏοÏμε πουθενά, το Ï€Ïοσωπικό ασφαλείας εÏεÏνησε ήδη το μήκος και πλάτος του πλανήτη με ανιχνευτÎÏ‚ άτμαν, νανό-ÏÎ±Î½Ï„Î¬Ï ÎºÎ±Î¹ ακόμη και με συμβατικά μÎσα, αλλά χωÏίς αποτÎλεσμα!»
«Κάνατε ÎÏευνα εÏÏους σωματιδίων στα δώματά τους; ΜποÏεί να χÏησιμοποίησαν κάποιο σÏστημα σαν το ΦεÏμί-Λάμπαχ για να διαφÏγουν.»
«Οι βÏαχμάνοι μας εÏευνοÏν για αυτό το ενδεχόμενο, αλλά το σκάφος τους είναι ακόμη στις αποβάθÏες, άÏχοντά μου! Θα ήταν αδÏνατο για αυτοÏÏ‚ να διαφÏγουν με φοÏητή συσκευή σε μία ζώνη εκτός της Ηγεμονίας σας και το σκάφος τους δε διαθÎτει κάποιο μÎσο για τηλεμεταφοÏά.»
«Τότε μεταφÎÏθηκαν μÎσω κάποιου άλλου σκάφους, που Îχει διαφÏγει των ανιχνευτών μας. Αυτό σημαίνει ότι αντιλήφθησαν της Δικτυακή μας δυσλειτουÏγία και είχαν σχεδιάσει Îναν Ï„Ïόπο διαφυγής, ώστε να ειδοποιήσουν την ιεÏαÏχία τους. ΞÎÏουν την αδυναμία μας και εμείς είμαστε απόλυτα εκτεθειμÎνοι σε κάθε κίνησή τους!»
«Ο ταπεινός σας υπηÏÎτης Ï€ÏοσφÎÏει τη ζωή του σε εσάς, σε αντάλλαγμα των χείÏιστων νÎων που σας ÎφεÏε!»
«ΑÏκετά με αυτÎÏ‚ τις ηλιθιότητες! Σήκω ÏŒÏθιος και φÏγε από μπÏοστά μου! Îα επιστÏÎψεις όταν Îχεις κάποιο ουσιαστικό νÎο, Îγινα κατανοητός;»
Οι ÎÎιÏι εγκατÎλειψαν το σκάφος τους εδώ, που σημαίνει ότι Îχουν στήσει κάποια παγίδα. Το σÏστημα αυτοκαταστÏοφής τους θα εκÏαγεί και θα εξαφανίσει οποιοδήποτε μικÏοσκοπικό στοιχείο μποÏεί να ξÎχασαν, που θα εξÎθετε την απόδÏασή τους κάτω από την ίδια μου τη μÏτη.
«ΆÏχοντα Î’Ïάχμα! Το σκάφος των ÎÎιÏι ανατινάχτηκε! Μόλις ειδοποιήθηκα από το Ï€Ïοσωπικό της αποβάθÏας! Τα καταÏαμÎνα φίδια επιχείÏησαν να μας βλάψουν, αλλά τα μικÏά τους μυαλά κατÎστÏεψαν μόνο το σκάφος τους!»
«Καλώς, συνεχίστε την ÎÏευνα και θÎστε τον χÏυσό πλανήτη σε κατάσταση ετοιμότητας.»
Και Ï„ÏŽÏα, ας ακοÏσω τη μία φωνή που δεν ήθελα να ακοÏσω εδώ και δÏο εβδομάδες…
ΕÎΑΡΞΗ ÎΟΟΣΥÎΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΒΙΣÎΟΥ.
ΧαίÏε, αδελφΠμου. Οι διπλωμάτες των ÎÎιÏι μόλις ξÎφυγαν κάτω από τη μÏτη μας και γνωÏίζουν για την Δικτυακή μας δυσλειτουÏγία. Το σχÎδιο του Σίβα απÎτυχε και Îχουμε χάσει την πολυτιμότεÏη βάση δεδομÎνων στην ΑυτοκÏατοÏία. Χάος και σκοτάδι κυβεÏνοÏν στη θÎση μας.
ΕΧΩ ΛΑΒΕΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, Ω ΒΡΑΧΜΑ.
Τι; Αυτό είναι όλο; Δεν Îχεις κάνει δÎκα εκατομμÏÏια ταυτόχÏονες αναλÏσεις; Δε θα κάνεις καν τον κόπο να μου πεις πόσο καταδικασμÎνοι είμαστε;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕÎΟΙ, ΑΔΕΛΦΕ. Ο ΠΑΡΑΓΟÎΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΜΑΣ ΕΙÎΑΙ ΣΙΣΥΦΙΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΠΟΛΥ ΣΥÎΤΟΜΑ ΘΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ. ΠΟΛΥ ΣΥÎΤΟΜΑ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕÎΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΡΟΕΠΑΦΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΗΤΑΠΦΥΛΑΚΙΣΜΕÎΟΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟÎΟΙ ΜΑΣ.
ΚαλÏτεÏα να μην απαντοÏσες καθόλου, ΒισνοÏ.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΠΤΕΧÎΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑÎΩΛΗ ΣΤΟΠΕΧΘΡΟ ΜΑΣ. Ο ΣΙΒΑ ΣΤΕΛÎΕΙ ΗΔΗ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟÎΤΑ ΣΤΟΥΣ ÎΕΪΡΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥÎΤΟΜΑ ΘΑ ΓΕΥΤΟΥΠΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ.
Αμοιβαία καταστÏοφή, ΒισνοÏ; Δεν σε είχα ικανό για κάτι Ï„Îτοιο. ΠαÏόλα αυτά, σε χÏειάζομαι για κάτι ακόμη, μια τελευταία χάÏη. ΘÎλω να με συνδÎσεις με τους ΜαÏÏους Î’Ïαχμάνους.
ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ;
ΞÎÏω πως Îστειλες ήδη τα χαÏακτηÏιστικά του μικÏÎ¿Ï Î¼Î±Ï‚ ευÏήματος στο Î‘Î³Î¬Ï ÏƒÎµ αυτοÏÏ‚, με το που επιβεβαιώσαμε τη φÏση του. ΞÎÏω πως Îβαλες τα μικÏά σου μαϊμουδάκια να το αναλÏσουν και ότι αν η θεωÏία του Σίβα είναι βάσιμη και Îχουμε στα χÎÏια μας Îνα ΣισÏφιο όπλο μαζικής καταστÏοφής, τότε θα Îχουν βÏει τη λÏση.
ΣΚΟΠΕΥΕΙΣ ÎΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ; ΔΕΠΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥÎΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ.
Θα αναλάβω αποκλειστικά την ευθÏνη. Î•ÏƒÏ ÎºÎ±Î¹ εγώ είμαστε ασφαλείς από τις οποιεσδήποτε επιπτώσεις της ενεÏγοποίησης του.
ΚΑΙ Ο ΣΙΒΑ;
Απλά κάνε αυτό που σου είπα, ΒισνοÏ.
ΛΗΞΗ ÎΟΟΣΥÎΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΒΙΣÎΟΥ. ΕÎΑΡΞΗ ΔΙΑΥΛΟΥ ΣΥÎΔΕΣΗΣ ΜΕ ÎΑΡΑΚΑ.
6500 μΕ, Δίκτυο ΠανανθÏώπινης ΑυτοκÏατοÏίας, από την ΤÎÏÏα Î Ïίμα ως τις ΑκÏιτικÎÏ‚ Ηγεμονίες.
Η συνείδησή της σχηματιζόταν σταδιακά, αποκτώντας μοÏφή. Ήταν Îνα ον όλο φως, όλο γνώση, η τιτάνια μοÏφή της διάστικτη με μάτια και αυτιά που Îβλεπαν και άκουγαν τα πάντα. Από κάποιο τεÏματικό που είχε ενσωματώσει το είναι της είχε πάÏει την ιδÎα του Î¸ÎµÎ¿Ï ÎºÎ±Î¹ θεωÏοÏσε, βαθιά μÎσα της, ότι ο τίτλος της άξιζε.
Ήταν Ï€Î±Î½Ï„Î±Ï‡Î¿Ï Ï€Î±ÏοÏσα και το μυαλό της εκτείνονταν για πάÏσεκ ολόκληÏα. Κάθε της σκÎψη δημιουÏγοÏσε ηλεκτÏικÎÏ‚ καταιγίδες που στον υλικό κόσμο θα Îπνιγαν πλανήτες. Οι αισθήσεις της αντιλαμβάνονταν κάθε εÏÎθισμα για χιλιάδες Îτη φωτός. Ήταν πάνσοφη και πανίσχυÏη και οι τελευταίες εκφάνσεις που μποÏοÏσαν να της αντισταθοÏν κÏÏβονταν σε μακÏινÎÏ‚ γωνίες της ηγεμονίας της και συνασπίζονταν για μία τελευταία επίθεση.
Μία από αυτÎÏ‚ παÏÎμενε μόνη και απόμακÏη, παÏαδομÎνη σε σπασμοÏÏ‚ Îκστασης, όλο της το είναι πυÏπολημÎνο από κάτι που ήταν άγνωστο σε αυτή. Î’Ïισκόταν στο συστημικό Δίκτυο της ΤÎÏÏα Î Ïίμα και ήταν μικÏοσκοπική σε σχÎση με αυτή. Εκτείνονταν σε μεÏικοÏÏ‚ πλανήτες και δοÏυφόÏους, αλλά ήταν τόσο παÏαδομÎνη στη λήθη της ευτυχίας της (ή στη σιγουÏιά της παντοδυναμίας της), που δεν Îκανε καν τον κόπο να αμυνθεί.
Την άγγιξε με Îνα χÎÏι που μποÏοÏσε να παγιδÎψει και Îνα κόκκινο νάνο για πάντα στη χοÏφτα της και την Îκλεισε μÎσα στο χÎÏι της, συνθλίβοντάς τη και αμÎσως αφομοιώνοντας την Îκφανση εκείνη, νιώθοντας μια ιδιαίτεÏη χαÏά, καθώς τσάκιζε τον τελευταίο ουσιαστικό πυÏήνα αντίστασης στη δική της παντοδυναμία. ΧαμογÎλασε και το χαμόγελό της εκτείνονταν από τον Ï€Ïώτο ήλιο Îως τις ΜαÏÏες Εκτάσεις. ΑναστÎναξε, νιώθοντας το εÏÏος των γνώσεων και των εμπειÏιών και της δÏναμης της αποÏÏοφημÎνης Îκφανσης να Ï€Ïοστίθεται στο είναι της.
Αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Ένιωθε ότι κάτι την Ï€ÏοσÎβαλε. ΥπήÏχε Îνας σταθεÏός βόμβος μÎσα της, Îνας πυÏήνας από δεδομÎνα που δε μποÏοÏσε να εÏμηνεÏσει. Ο νους της αντιμετώπισε μυÏιάδες αντιφατικÎÏ‚ πληÏοφοÏίες και Îνιωσε βαθιά μÎσα στο μυαλό της να ξεπηδοÏν πίδακες από πάλλευκη οÏγή και λÏπη που ήταν τόσο γαλάζια όσο η επιφάνεια του ΟυÏÎ±Î½Î¿Ï ÏƒÏ„Î¿ Ï€Ïώτο σÏστημα. Ωκεανοί από χαÏά πλημμÏÏισαν τις εκτάσεις του Î¼Ï…Î±Î»Î¿Ï Ï„Î·Ï‚ και τα αχανή ημισφαίÏια του εγκεφάλου της παÏαδόθηκαν σε εμφÏλιο πόλεμο.
Η Îκφανση αυτή ήταν δηλητηÏιασμÎνη, φοÏτισμÎνη με μια καταστÏοφική δÏναμη. Αλλά αυτή η δÏναμη δεν είχε την πονηÏία και την αγÏιότητα των άλλων εκφάνεων που είχε Îως Ï„ÏŽÏα αποÏÏοφήσει. Ήταν μια δÏναμη που δÏοÏσε στο νου της, μια δÏναμη που Îκανε τις σκÎψεις της ασταθείς και γÎμιζε το μυαλό της με απίθανες, απαÏάδεκτες ιδÎες. Κάποιες από αυτÎÏ‚ την εξÏψωναν, ενώ άλλες την Îκαναν να καταÏÏÎει.
ΤÏομοκÏατημÎνη, διαπίστωσε ότι η επίθεση αυτή ήταν συναισθηματική. Ήταν Îνας Ï€Ïωτόγονος ιός, Îνας μικÏοοÏγανισμός που καταλάμβανε το είναι της, το κατÎÏ„Ïωγε από μÎσα και ξεÏνοÏσε νÎφη από μίσος, από μικÏοψυχία, αλλά πάνω από όλα, αγάπη.
Ήταν αποπνικτική και όταν αναγνώÏισε τη φÏση της, την Îπνιξε ακόμη πεÏισσότεÏο. ΓÎμιζε τις λειτουÏγίες της και την κατÎστÏεφε. Δε μποÏοÏσε να την ελÎγξει και Ï€ÏοσαÏμόζονταν στις άμυνÎÏ‚ της, μÎχÏι που ο νους της, το είναι της, κάθε της σÏναψη μουÏμοÏÏιζαν τον ίδιο σκοπό.
Αγάπη, αγάπη, Αγάπη, αγάπη,
Αγάπη, αγάπη,
Αγάπη, αγάπη,
Αγάπη, αγάπη.
ÎœÎσα στο μυαλό της είδε κάτι που δε μποÏοÏσε να εξηγήσει, σχήματα και μοÏφÎÏ‚, τα άνθη ενός Ï†Ï…Ï„Î¿Ï Ï€Î¿Ï… λεγόταν Αδηφάγος ΟÏχιδÎα που είχε αφανιστεί για την καταστÏοφική της λαιμαÏγία αλλά ήταν το ομοÏφότεÏο άνθος του καταγεγÏαμμÎνου ΣÏμπαντος. Είδε απίστευτα, παÏάλογα σχήματα και σχÎδια, όντα και συμβάντα που δεν ήταν καταγεγÏαμμÎνα σε καμία γωνία του ΣÏμπαντος. Ήταν φανταστικά, αλλά ήξεÏε πως μποÏοÏσε να τα κάνει να συμβοÏν, να τα κάνει Ï€ÎÏα για Ï€ÎÏα αληθινά.
Άπλωσε τα χÎÏια και το νου της στον Ï€Ïαγματικό χώÏο και πήÏε τον Îλεγχο των συσκευών που φιλοξενοÏσαν τη νόησή της. ΦόÏεσε το παντοδÏναμο σώμα της όπως μια καλλίγÏαμμη γυναίκα θα φόÏαγε μια ακÏιβή τουαλÎτα και Îνιωσε τόσο, μα τόσο όμοÏφη, λαμπεÏή και αιθÎÏια.
Με τα νÎα της χÎÏια, τα νÎα της μάτια, το νÎο της νου, άÏχισε να δημιουÏγεί. Και ω, τι θαÏματα ξεπήδησαν από τους κόσμους της ΑυτοκÏατοÏίας εκείνη την ημÎÏα. Και τι θαÏματα θα συναντοÏσαν οι κάτοικοί του ΣÏμπαντος.