Σισσύφιες Επιστολές-Η Γέννηση του Άλεφ, Μέρος 12ο

√

Το λειτουργικό σύστημα του Συνεχούς τςν Μαύρων Βραχμάνων.

Τόνυ:

«Βλέπεις λοιπόν, την έκταση του θριάμβου σου, Σαϊχούρ; Πολύ σύντομα, με τη δική σου συμβολή, δε θα έχουμε ανάγκη την Πανανθρώπινη Αυτοκρατορία και δε θα υποτάσσουμε την ευφυΐα μας στις δολοπλοκίες του Τριμούρτι! Θα έχουμε ολόκληρα συνεχή για να εξουσιάζουμε, οι πόροι, η δύναμη και  η δόξα τους αιώνια δική μας!»

Τα λόγια του Μπάμπα-τζι ακούγονταν αρχικά αόριστα μέσα στο μυαλό του, κάθε λέξη σχηματιζόμενη σαν το μονοπάτι ενός σαλιγκαριού και ύστερα επιταχύνθηκε, καθώς ο Τόνυ έμπαινε και πάλι στη ροή του αντικειμενικού χρόνου. 

Ο Τόνυ-id του απάντησε:

«Και η Αυτοκρατορία; Δεν οφείλουμε σε αυτούς έστω και μερικά ψίχουλα της δόξας μας;»

«Η Αυτοκρατορία αποτελείται από μάζες ηλιθίων, που τα κατώτερα μυαλά τους και τα ένστικτά τους μας κράτησαν καθηλωμένους σε αυτό τον μακρινό πλανήτη στο χείλος του πουθενά! Ο Βισνού και το υπόλοιπο Τριμούρτι θεωρούσαν ότι ήμασταν ερημίτες αναλυτές και μας φόρτωναν με κάθε αποτυχημένη ιδέα των τεχνικών του Αλντεμπαράν, ζητώντας λύσεις για την ανικανότητά τους! Ο Μποττισάτβα Γκουοτίν  τιμωρήθηκε για μία αποτυχία, ενώ κάθε του θρίαμβος παραγράφηκε!»

Οι γκουρού που έπλεαν μέσα στην προβολή της μηχανής χειροκρότησαν και επαινούσαν τον Μπάμπα-Τζι, καθώς απήγγειλε τα εγκλήματα της Αυτοκρατορίας εις βάρος τους. Ήταν ένα λογύδριο που απήγγειλε με θεατρινισμό, προφανώς κάποιος λόγος που συνόψιζε τα επιτεύγματα και τα εγκλήματα των Μαύρων Βραχμάνων που ο γκουρού είχε καταφέρει να μετατρέψει σε ένα έπος θριάμβων.

«Εν ολίγοις, Σαΐχούρ: όχι, δεν οφείλουμε τίποτα στην Αυτοκρατορία!»

«Και τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα;»

«Θα αφιερώσουμε τους πόρους και τις γνώσεις μας και κυρίως τη δική σου ευφυΐα, στο να γίνουμε θεοί. Θα δημιουργούμε Σύμπαντα και θα τα διαφεντεύουμε κατά βούληση, εξασκώντας τις αρχές των δογμάτων μας με απόλυτη ελευθερία. Θα χτίζουμε τις δυνάμεις μας, οικοδομώντας τρόμους με τους οποίους θα επιστρέψουμε εδώ για να εκδικηθούμε την αδικία της Αυτοκρατορίας!»

«Και μετά, Μπάμπα-τζι;» 

Μια αμήχανη σιωπή επικράτησε μεταξύ των γκουρού. Ο Τόνυ-id επιτέθηκε:

«Τι θα γίνει αφού πάρετε την εκδίκησή σας; Η Αυτοκρατορία δε θα έχει ελπίδα εναντίον μας. Διαθέτει μόνο τη δύναμη ενός Σύμπαντος και αναλώνεται με πολιτικές διαμάχες. Οι βραχμάνοι της σπαταλούν τη γνώση και τις πηγές τους για να δημιουργήσουν όπλα και μηχανοειδή και καλύτερους υπολογιστές, αντί να αφοσιώνονται, σαν εμάς, στη δόξα της ιερής τεχνολογίας που τελειοποιούμε. Εμείς θα διαθέτουμε τη δύναμη μυριάδων κόσμων και τις πηγές τους, όλα στο έλεός μας, όπως είπες, Μπάμπα-τζι. Αυτό μας καθιστά θεούς. Μας καθιστά υπεύθυνος θεοκράτορες των πάντων.

»Γιατί επομένως να αναλωθούμε με την Πανανθρώπινη Αυτοκρατορία, που μπροστά στην Ηγεμονία που θα χτίσουμε, θα είναι μόνο μία ανώνυμη επαρχία στα μακρινά όρια των κόσμων μας; Θα είμαστε θεοί, αδελφοί, και στις φλέβες μας θα κυλά το ιχώρ της επιστημονικής υπεροχής μας.»

Ο Μπάμπα-τζι κοίταξε τον ακρωτηριασμένο άνδρα με ενδιαφέρον. Ο Τόνυ-id είχε καταφέρει να εμφυσήσει μια νέα πνοή αλαζονείας στον εγωισμό αυτών των μισότρελων ερημιτών. Τους είδε να διαπληκτίζονται και πάλι, κάνοντας μεγαλεπίβολα σχέδια, ονοματίζοντας του εαυτούς τους θεούς, χτίζοντας έναν τυφώνα φιλοδοξιών, ενώ αυτός περίμενε υπομονετικά στο γαλήνιο κέντρο του, καθώς το υπόλοιπο μυαλό του εκτελούσε το σχέδιό του.

Το Ιντέχπα-υπερεγώ βυθίστηκε μέσα στο λειτουργικό σύστημα της μηχανής και διένυσε τα σύμπαντα που αναπαρήγαγε, διαπερνώντας τις μεμβράνες τους. Για έναν κάτοικο αυτών των κόσμων, η παρουσία της έμοιαζε με τη διαδρομή ενός κομήτη μέσα από το κενό, κινούμενος με την ταχύτητα του φωτός, ορατός για μερικά μόνο δευτερόλεπτα πριν περάσει στο επόμενο Σύμπαν.

Ο σκοπός της ήταν να θέσει τη βάση για να εκτελέσει το σχέδιο ο Σαΐχούρ-εγώ. Πρώτος της στόχος ήταν να βρει ένα αγέννητο Σύμπαν. Διασχίζοντας με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα τις κοσμικές μεμβράνες, κινούνταν διαγώνια μέσα από το χρόνο και το χώρο, περνώντας τα επίπεδα των κόσμων, κινούμενη προς τα πίσω, τείνοντας προς το απόλυτο κέντρο.

Προσπέρασε κόσμους που δεν είχαν ποτέ φως και οι μορφές ζωής ήταν ενεργειακές συνειδήσεις που συσπειρώνονταν γύρω από τους ορίζοντες γεγονότων μαύρων τρυπών. Πέρασε μέσα από κόσμους που αποτελούνταν από καθαρή ενέργεια, η ισορροπία ύλης και αντί-ύλης τέλεια και άρρηκτη στη δομή τους. Διένυσε κόσμους που η ανθρωπότητα είχε καταστραφεί χάρη σε κάποια καταστροφή, ο πολιτισμός της σκορπισμένος σαν κοσμική σκόνη μέσα στο κενό. Πέρασε μέσα από κόσμους που η ανθρωπότητα είχε επιβιώσει, σαν αυτό από τον οποίο προέρχονταν. Εκεί, οι άνθρωποι οικοδομούσαν κόσμους κατά βούληση, προστατεύοντας και μεγαλώνοντάς τους, αλλά που κάθε μορφή ζωής πέθαινε, παρά τις φροντίδες τους.

Διένυσε τον τελευταίο κόσμο και έπεσε μέσα στο έρεβος της αγέννητης πραγματικότητας χωρίς προειδοποίηση. Το απόλυτο κενό την έπνιγε και ένιωσε τρόμο. Ήταν ένα κενό πολύ διαφορετικό από αυτό που οικοδομούσε ο χώρος και διαφέντευαν τα αστέρια. Ήταν το κενό πριν τον θάνατο, χωρίς το χρόνο, όπου τα πάντα δεν υπήρχαν και ήταν πολύ πιθανό να υπάρξουν ταυτόχρονα.

Το Ιντέχπα-Υπερεγώ προσπάθησε να προσανατολιστεί μέσα στο κενό, αλλά διαπίστωσε πως ήταν αδύνατο σε ένα συνεχές όπου δεν είχαν ακόμη γεννηθεί κατευθύνσεις. Με μία τιτάνια προσπάθεια, έστειλε σήμα στο σώμα από όπου προέρχονταν να ξεκινήσει τη διαδικασία της γέννησης του Σύμπαντος αυτού.

Περίμενε για ν αιώνες μέσα στο κενό και προσπαθούσε να μη χάσει το μυαλό της. Από την τρέχουσα πραγματικότητα, ο Σαϊχούρ-εγώ εκτόξευσε μία ανωμαλία, μέσα στην οποία είχε τοποθετήσει ένα πακέτο πληροφοριών, κλεισμένο μέσα ένα κοσμικό πολυμερές που ένας κόσμος των ανώτερων επιπέδων είχε δημιουργήσει χιλιετίες πριν εξαφανιστεί από τον κόσμο του.

Η ανωμαλία εξερράγη, αδυνατώντας να συντηρηθεί μέσα στο τίποτα και το πακέτο πληροφοριών εγγράφηκε μέσα στη δομή του Σύμπαντος που γεννιόταν. Το Ιντέχπα-υπερεγώ, έχοντας πλέον ένα συνεχές για να μπορέσει να δράσει, ξεκίνησε τη διαδικασία που θα οδηγούσε στο σχηματισμό της Τέρρα Πρίμα, στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας και στην επαφή με τους Σισύφιους, βλέποντας τις χιλιετίες να περνούν σαν τοπία έξω από τα παράθυρα ενός τρένου. Είδε την Πανανθρώπινη Αυτοκρατορία να οικοδομείται και προκάλεσε μια σειρά από γεγονότα που επέτρεψαν σε έναν ασήμαντο αλλά ευφυέστατο μηχανικό να γίνει βραχμάνος. Ο μηχανικός έκανε μία κόρη, που η σκληρότητα και η ευφυΐα της την κατέστησαν Μποττισάτβα. Ο γιος της, προϊόν μιας κοινωνικά μη αποδεκτής ένωσης της με έναν καρμικό προγραμματιστή, γέννησε τον νεαρό Σαΐχούρ. 

Το Ιντέχπα-υπερεγώ τον ακολούθησε καθώς μεγάλωνε και άλλαζε τις συνθήκες της ζωής αυτού του μικρού Σαϊχούρ, κάνοντάς τον το μικρό αριβιστικό κάθαρμα που ήθελαν να γίνει. Λυπήθηκε, βλέποντας τη μικρή του καρδιά να εκτίθεται στους τρόμους της φιλοδοξίας της μητέρας του, αλλά ήξερε πως η δυστυχία του θα έσωζε αναρίθμητες ζωές. 

Τον είδε να μεγαλώνει και να παρακολουθεί την υποτιθέμενη πρόοδο των ανωτέρων του, όταν μέσα στο μυαλό του έχτιζε νέους ορίζοντες στη χρήση και ανάπτυξη της Σισύφειας τεχνολογίας που οι ελιτιστές δάσκαλοί του ήθελαν να συντηρήσουν αντί να αναπτύξουν. Ο Σαϊχούρ αναγκαζόταν να τους υποστεί και δεν τους δολοφόνησε μεθοδικά, όπως υπολόγιζε να κάνει, χάρη στη συμβολή του Ιντέχπα.

Ο μικρός Σαϊχούρ αυτού του Σύμπαντος έγινε είκοσι ετών και το Ιντέχπα-υπερεγώ του έδωσε πρόσβαση, φαινομενικά τυχαία, σε απόκρυφα Σισύφια χειρόγραφα. Χάρη σε αυτά, ο Σαϊχούρ έχτισε το Καρυδότσουφλο και ανακάλυψε για άλλη μία φορά τις επιπτώσεις της ανακάλυψής του και για άλλη μια φορά αποπειράθηκε να το καταστρέψει.

Το Ιντέχπα-υπερεγώ εμφανίστηκε για μία στιγμή, η μορφή του σχεδόν θεία, καθώς περνούσε απρόσβλητη από τις φλόγες και πήρε το Καρυδότσουφλο. Ο Σαϊχούρ του σύμπαντος εκείνου θεώρησε τη μορφή της οπτασία και ύστερα, γνωρίζοντας πως οι βραχμάνοι θα έβρισκαν τρόπο να πάρουν τις πληροφορίες για την ανακάλυψή του από το ίδιο του το μυαλό, αν παρέμενε εκεί, φρόντισε να ξεφύγει.

Επικοινώνησε με έναν παλιό φίλο του πατέρα του, τον Τόνυ τον Σκουριά, τετσουϊστή ιερέα και καρμικό προγραμματιστή. Ο Τόνυ υποψιαζόταν την προθυμία του νερού βραχμάνου να τον δει, όταν ήξερε πως η ίδια του η παρουσία ήταν προσβλητική και βλάσφημη για τους γενετικά πουριτανούς βραχμάνους. 

Όμως ο Σαϊχούρ τον έπεισε και τον επισκέπτηκε. Ο βραχμάνος ύστερα πότισε τον Τόνυ με σόμα και τον έριξε σε ένα βαθύ κώμα. Χρησιμοποιώντας μερικά καρμικά εμφυτεύματα που είχε φτιάξει μόνος του, ο Σαϊχούρ μετέφερε μόνος του το άτμαν του μέσα στο σώμα του Τόνυ και άφησε το δικό του, παλιό σώμα να κείτεται ανήμπορο στο πάτωμα, με το νου του ιερέα μέσα του.

Όταν οι Άκαλι Σένα, η προσωπική φρουρά των μελών του Τριμούρτι, αναζήτησαν τον Σαϊχούρ, βρήκαν τον ιερέα, παγιδευμένο μέσα στο σώμα του βραχμάνου και τον οδήγησαν στα άδυτα του Αλντεμπαράν, όπου το μυαλό του τοποθετήθηκε στον καταστροφέα σκέψεων και το σώμα του υπέστη τα Χιλιετή Μαρτύρια. Ο τετσουιστής ιερέας και το σώμα του Σαϊχούρ πέθαναν στον Αλντεμπαράν. Ο Τόνυ ο Σκουριάς παρέμεινε στην Τέρρα Πρίμα, το μυαλό και τα μυστικά του ασφαλή, το σώμα του ολοκαίνουριο και σχεδόν αόρατο μέσα στα πλήθη των τεχνοφετιχιστών του πλανήτη.

Ο μόνος που έμενε να εκτελέσει το ρόλο του, ήταν ο Σαϊχούρ-εγώ. Το Ιντέχπα-υπερεγώ βγήκε από το Σύμπαν που δημιούργησε και κατευθύνθηκε πίσω στο σημείο εκκίνησής της, με το Καρυδότσουφλο στα χέρια της.

Ο Σαϊχούρ-εγώ είχε βρει ένα Σύμπαν όπου η τεχνολογία του είχε εξισωθεί ήδη με μαγεία. Ήταν ένα Σύμπαν στα όρια της κατάρρευσης, κατοικημένο από έναν λαό που επέλεξε την παραμονή και αφανισμό, σαν τιμωρία για τα εγκλήματα των προγόνων τους.

Του έδωσαν τα μυστικά τους με χαρά, ζητώντας από τον Σαϊχούρ-εγώ να τα μοιράσει σε άλλους κόσμους, ώστε η δόξα και η τεχνογνωσία τους να παραμείνει ζωντανή.

Μετακινούμενος σε ένα Σύμπαν όπου ο χρόνος κινούνταν υποκειμενικά και δεν είχε αντικειμενική διάσταση, επιτάχυνε τις έρευνές του, δημιουργώντας μία κιβωτό που θα γεννούσε ένα ακριβές αντίγραφο του Σύμπαντος στο οποίο βρισκόταν το σώμα από το οποίο προήλθε.  

Έχοντας εκτελέσει αυτή του την πράξη, εξήλθε από εκείνο το Σύμπαν και εκτόξευσε μερικές ακόμη Κιβωτούς σε τυχαίους κόσμους, τηρώντας τη συμφωνία τους με τον καταδικασμένο λαό. Ύστερα κατευθύνθηκε στο Σύμπαν προέλευσής του.

Μόλις έφτασε εκεί, ήρθε σε επαφή με τη μηχανή και κινήθηκε διαγώνια στο χρόνο, κάνοντας μια πλήρη περιστροφή ανάμεσα σε κοντινά Σύμπαντα, φτάνοντας στο τρέχον που καταλάμβανε το σώμα του, δεκαέξι ημέρες πριν. Είδε τον Ραλφ την Οόνα και τον εαυτό του στην έξοδό τους και παρακολούθησε τα γεγονότα πριν την αποστολή τους. Η δράση του με την μηχανή είχε εισαγάγει ένα παράγοντα αστάθειας και χρειαζόταν η παρουσία του για να σταθεροποιήσει τη συνέχεια των γεγονότων. Θα μπορούσε φυσικά να είχε αποτρέψει την αποστολή, αλλά αυτό θα του στερούσε το Καρυδότσουφλο και παραήταν ματαιόδοξος και άπληστος βαθιά μέσα του ώστε να επιτρέψει να συμβεί αυτό.

Είδε το ανδροειδές να προσβάλλει τον εαυτό του με ένα άγνωστο πρόγραμμα και αναγνώρισε τα σημάδια της παρουσίας του στις δυσλειτουργίες που εμφανίστηκαν στο σκάφος τους, πριν τη συντριβή. Τον είδε να εισάγει τον παράγοντα στο τερματικό και από εκεί είδε τον παράγοντα να εξαπλώνεται σαν ασθένεια και να μεταπηδά στο μυαλό της Οόνα. Επέτρεψε στις τρεις γυναίκες που ήξερε ότι αποκαλούνταν Ευμενίδες να σαμποτάρουν το σκάφος του και είδε την καταστροφική δυσλειτουργία και καταστροφή του σταθμού περιηλίου Τόρρες.

Αναγνώρισε τον παράγοντα όταν ήρθε σε επαφή με τη δυσλειτουργία της Πύλης. Ήταν μία κρυμμένη υπορουτίνα στα Σισύφεια ΑΙ, κάτι που είχε προσέξει κατά τα χρόνια της μαθητείας του, που οι βραχμάνοι αποκαλούσαν ‘παράγοντα μίσους’. Ήταν, θεωρούσαν, ο παράγοντας της μισανθρωπίας των ΑΙ, μία δυσλειτουργία που οφείλονταν σε δυσλειτουργία του λειτουργικού συστήματος του μηχανοειδούς.

Θεωρούνταν πως οφείλονταν σε ανθρώπινο λάθος, αλλά ο Τόνυ ήξερε πως το σφάλμα αυτό ήταν πολύ βαριά ριζωμένο στις ΑΙ για να είναι τεχνικής φύσης. Διαπίστωσε ότι ήταν ουσιαστικά ένας παράγοντας που προϋπήρχε σε όλα τα Σισύφειας τεχνολογίας λειτουργικά. Ήταν κάποιου είδους σπόριο, ένας ιός που δρούσε ασυμπτωματικά και υπήρχε σε κάθε δείγμα της τεχνολογίας τους.

Οι Σισύφιοι είχαν εκούσια εισαγάγει ένα σύστημα καταστροφής στην τεχνολογία που έδωσαν στην Ανθρωπότητα και φυσικά πρέπει να έκαναν το ίδιο και σε κάθε άλλο λαό με τον οποίο είχαν έρθει σε επαφή. Προφανώς και δε σκόπευαν να διαθέσουν τα θαύματα και τα επιτεύγματα τους σε κατώτερα επίπεδα πολιτισμών. Είχαν πέσει θύματα της αφέλειας τους τόσες φορές, που αποφάσισαν να συνεχίσουν το παιχνιδάκι τους, αλλά αυτή τη φορά έκρυψαν μερικές οχιές μέσα στο κουτί με τα παιχνίδια.

Οι άρχοντες του Σύμπαντος σκόπευαν να πάρουν πίσω τα δώρα που είχαν δώσει στους αχάριστους λαούς που είχαν βοηθήσει και ο Ραλφ είχε με κάποιο τρόπο ξεκινήσει τη διαδικασία, ενώ η Οόνα είχε επιτρέψει την προσαρμογή του παράγοντα σε οργανικά περιβάλλοντα. Προφανώς θα επέτρεπε την προσαρμογή και την αφομοίωση νέων στοιχείων (κάθε Σισύφειο ΑΙ έδειχνε πως είχε αυτή τη δυνατότητα), που σήμαινε ότι μέσα στις δεκαπέντε ημέρες κατά τις οποίες το σκάφος τους ήταν εγκλωβισμένο μέσα στην ανωμαλία, το Δίκτυο της Αυτοκρατορίας είχε προσβληθεί ήδη από τον παράγοντα και ο Ραλφ και η Οόνα θα του έδιναν τη δυνατότητα να τελειοποιηθεί.

Ο Σαϊχούρ-εγώ ρίγησε και σκέφτηκε την πιθανότητα να αποτρέψει αυτό το γεγονός. Ήταν απόλυτα δυνατό να προκαλέσει μια δυσλειτουργία και να χειριστεί με τέτοιο τρόπο τις συνθήκες, όπου η πρόσκρουση θα σκότωνε το υπόλοιπο πλήρωμα και αυτός θα παρέμενε ζωντανός. Οι Μαύροι Βραχμάνοι θα τον έπαιρναν αιχμάλωτο και αυτός θα μπορούσε να καταλάβει τη μηχανή τους, ως αδιαφιλονίκητος άρχοντας των πάντων.

Αλλά δε σκόπευε να το κάνει. Δεν ήταν πια ο Σαϊχούρ, αλλά ο Τόνυ ο Σκουριάς. Είχε, ομολογουμένως, ένα μυαλό γεμάτο προδοσία και ένα ένστικτο επιβίωσης με τα χαρακτηριστικά ενός αναερόβιου μικροοοργανισμού από τη μεριά της μητέρας του. Αλλά από τη μεριά του πατέρα του και του άτυχου ιερέα που είχε χρησιμοποιήσει τότε, είχε την πλήρη και οριστική κατανόηση πως αυτή ήταν η μία και μοναδική στιγμή στη ζωή του που θα εξισορροπούσε το κάρμα του.

Η Δέσποινα Ημών εν Κινδύνω προσέκρουσε στον πλανήτη. Ο Σαϊχούρ-εγώ παρακολούθησε τη διαφυγή του Ραλφ, την εισβολή του ζιγκουράτ και το θάνατο των δύο βραχμάνων που θα βασάνιζαν την Οόνα. Το σώμα του Ραλφ καταστράφηκε, αλλά ο Τόνυ έδωσε ένα επιπλέον δευτερόλεπτο στο ανδροειδές ώστε να μεταφέρει το είναι του μέσα στο λειτουργικό και ύστερα το οδήγησε στην Οόνα.

Με γρήγορες κινήσεις και κρύο ιδρώτα να τον λούζει, έκανε μερικές γρήγορες, μικροσκοπικές αλλαγές στις εκβάσεις του νέφους πιθανοτήτων  για τα επόμενα δεκαπέντε λεπτά και επέστρεψε πίσω μαζί με τις υπόλοιπες εκφάνσεις του.

Ο Τόνυ-id, o Σαϊχουρ εγώ και το Ιντέχπα-υπερεγώ ενώθηκαν και πάλι στο μυαλό του Τόνυ. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Τα επόμενα δεκαπέντε λεπτά θα έκριναν τα πάντα.

6500 μΕ, Ηλιακό Σύστημα Αγάρ, Νεφέλωμα Μεσσερσμιτ, ιδιαίτερα δώματα του Καταβροχθίζει-το-Γαλαξία, μέσα στην Παμφάγο Μητέρα Τελευταία Αυγή του Κόσμου

 Î¤Î¿ μικρό σμήνος του ανθρώπινου στόλου καταρρίφθηκε ταχύτατα και ο Καταβροχθίζει-τον-Γαλαξία αντιλήφθηκε πως οι άνθρωποι τους είχαν στήσει παγίδα, αν και τότε ήταν ήδη αργά. Τα ανθρώπινα καταδιωκτικά είχαν μολύνει συστήματά τους με κάποιο ιό, ο οποίος εισέβαλλε στο δικό του δίκτυο επικοινωνίας και στα αμυντικά τους συστήματα πριν προλάβουν να αντιδράσουν. 

Από τους συνδέσμους μέσω των τριφιδίων, άκουγε τον πανικό που επικρατούσε, καθώς τα συστήματα  συντήρησής τους διέκοπταν τη λειτουργία τους και αντί αυτού, γέμιζαν τα σκάφη τους με συνθετική χλωρίδα και πανίδα. Το πλήρωμά του ήταν ανέτοιμο να αντιμετωπίσει μία τέτοια προοπτική και ο Καταβροχθίζει-τον-Γαλαξία και οι υπόλοιποι Φιδαδελφοί αξιωματικοί διέταξαν την άμεση διακοπή της επαφής των δικτύων.

Με αυτή την κίνηση, ο ανθρώπινος στόλος είχε αχρηστεύσει τη μισή τους δύναμη πυρός, Σισύφεια σε φύση και θα τους είχε αφήσει ανήμπορους, αν βασίζονταν σε αυτά αποκλειστικά τα μέσα.

Βαθιά μέσα στα σωθικά των Παμφάγων Μητέρων, οι Βιο-τεχνικοί εισήγαγαν ορμόνες που επιτάχυναν τη διαδικασία εκκόλαψης νέου πληρώματος και ύστερα εισήγαγαν στα νεογνά προσωπικότητες μάχης. Οι νέοι μαχητές θα αυξάνονταν στο μέγεθος ενηλίκου μέσα σε μερικά λεπτά και θα ζούσαν για πέντε ημέρες το πολύ, πριν οι εγκέφαλοί τους λιώσουν μέσα στο ίδιο τους το κρανίο και πεθάνουν. Ήταν μια πράξη που χαρακτηριζόταν βλάσφημη για τους Νέιρι, αλλά θα τους έδινε την αριθμητική υπεροχή που χρειάζονταν.

Στα στομάχια των Μητέρων, οι Νέιρι μαχητές τρύπησαν τα τοιχώματα με τις αιχμές των επωμίδων τους και κάλυψαν τις επιφάνειες των αρθρωτών πανοπλιών τους με τα πανίσχυρα γαστρικά οξέα, που θα διέβρωναν οποιαδήποτε επιφάνεια που θα άγγιζαν.

Πίσω από τα μάτια των Μητέρων, Νέιρι τεχνικοί συνέδεαν ομάδες από ψυχιστές με τα αισθητήρια όργανα της Μητέρας και από εκεί, μέσω συνδέσμου τριφιδίων με τους αξιωματικούς των Παμφάγων μητέρων.

Ο Καταβροχθίζει-τον-Γαλαξία οδήγησε τους αδελφούς του, προετοιμάζοντάς τους για τη μάχη. Ο υπασπιστής του τοποθέτησε την πανοπλία του επάνω στο σώμα του, με τις κεραμικές πλάκες να προστατεύουν κάθε μαλακό, αδύναμο σημείο του σώματός του. Στα δόντια του, τοποθέτησαν αντλίες με ισχυρά δηλητήρια που μπορούσαν να διαβρώσουν ακόμη και τα ισχυρότερα πολυμερή και κατά μήκος του κορμιού του τοποθέτησαν ρομπότ-φύλακες, μνημονικά μηχανοειδή με περιορισμένες ΑΙ που έστελναν σήματα πανικού στον εχθρό του, προτρέποντας την παράδοση του.

Πάνοπλος, μαζί με τους αδελφούς του, με το μισό του στόλο παραλυμένο, ο Καταβροχθίζει-τον-Γαλαξία κουλουριάστηκε και περίμενε.

6500 μΕ, Ηλιακό Σύστημα Αγάρ, Νεφέλωμα Μεσσερσμιτ, μέσα στον Ηλιοφάγο Λαβώνει τους Ουρανούς.

O Ηλιοφάγος Λαβώνει τους Ουρανούς

«Χαίρε ω Σίβα, που ποδοπατάς τους κόσμους!»

«Χαίρε!»

«Χαίρε, ω Σίβα, που είσαι σπλαχνικός σαν το θάνατο!»

«Χαίρε!»

«Ω Σίβα, που τα τρία σου μάτια είναι οι Ήλιος που δε δύει ποτέ στην Αυτοκρατορία, τα Φεγγάρια που οι υπήκοοί σου στέφουν με διαδήματα από κεραμικό και πολυμερή, το Κενό μεταξύ των κόσμων στην Αυτοκρατορία μας!»

«Χαίρε, ω Σίβα!»

«Μας προστατεύεις από το κακό που είναι ο μη-άνθρωπος, ω Σίβα! Η μορφή σου είναι το λάβαρό μας και η ιαχή σου η ιαχή μας! Το δόρυ σου φτύνει κοσμική φωτιά και η λάμψη της πανοπλίας σου ταπεινώνει τη λαμπρότητα των ήλιων!»

«Ω Σίβα, Δόρυ της Αυτοκρατορίας!»

«Φόρεσε τη χρυσή σου πανοπλία, ω Σίβα και πάρε το δόρυ Βελ. Οδήγησέ μας στη νίκη Σίβα, ενάντια στους μη-ανθρώπους. Γίνε η το χέρι που μας προσφέρει τον απόλυτο θρίαμβο! Σου προσφέρουμε, ω Σίβα, τη σάρκα και το αίμα αυτών των δούλων σου, να τις οδηγήσεις στη δόξα της νίκης ή στη γαλήνη του θανάτου!»

«Οι Σιραντζίβιν σε χαιρετίζουν, ω Λίβα του πεδίου της μάχης!» 

«Χαιρετίζω τους αθανάτους! Που στα μύρια της Πανανθρώπινης Αυτοκρατορίας είναι οι υπέρτατοι πολεμιστές! Χαιρετίζω τους Βάναρα, που είναι τέκνα μηχανής και σάρκας, ο τρόμος των εχθρών μας! Τους Ντάναβα, που οδηγούν τα σκάφη τους και φέρνουν στους εχθρούς μας θάνατο μέσα στη σιωπή του Κενού! Τους Κατάφρακτους, που ποδοπατούν τα πλήθη των μιασμάτων στους κόσμους μας! Ευλογώ όλους εσάς με τη θεία μου εύνοια, ω τέκνα μου στον πόλεμο, το αίμα που θα χύσετε εξίσου θείο με το δικό μου!»

«Προσμένουμε το θάνατο και το θρίαμβο μαζί, ω Σίβα!»

«Ο στόλος των μιαρών Νέιρι έχει χτυπηθεί από τον ίδιο παράγοντα που παρέλυσε και το δικό μας! Είμαστε επί ίσοις όροις με τα όντα που έχουν αποτελέσει τους μεγαλύτερους εχθρούς μας, τα όντα που κανιβαλίζουν το είδος τους και για χιλιετίες τώρα, σφετερίζονται τη δικαιωματική μας θέση στον ουρανό! Είναι όντα δίχως ψυχή, δίχως ήθος, δίχως πίστη ή σεβασμό στο καρμικό κύκλο και την κοσμική εξουσία του Τριμούρτι! Εν ονόματι του Τρισμέγιστου Βράχμα και του Πάνσοφου Βισνού, θα τους τσακίσουμε μέσα στο κενό. Θα τους διώξουμε από το Αγάρ και θα διεκδικήσουμε το νεφέλωμα Μεσσερσμιτ εν ονόματι της μόνης δικαιωματικής δύναμης στους ουρανούς!»

«Φέρε θάνατο στους εχθρούς μας, ω Σίβα! Σβήσε τα έργα και την παρουσία τους από τους χάρτες του ουρανού!»

«Ξεκινήστε την επίθεση. Σήμερα θα λουστώ στο δηλητήριο των Παμφάγων Μητέρων τους.»